Het laatste grote stuk van onze reis bevindt zich op Cape Breton, in feite een eiland maar verbonden met een verbindingsweg (dam). Wij concentreren ons vooral op het nationaal park aldaar, waar we 4 dagen blijven.

De eerste voormiddag staat een wandeling naar Mica Hill op het programma: wandeling door toendra naar een heuvel met 360 view. En veel wind alweer. Vlug wat boterhammetjes opgegeten voor we de terugweg aanvatten. Bovenop de top schittert alles in de zon, de ondergrond is bedekt met allemaal stukjes mica.

De namiddag is voorbehouden voor White Point. Peter gaat voor een fotosessie van het fotogeniek stukje ruwe kust. Ann doet eerst een middagdutje alvorens zich op het kleine zandstrandje van de rustige baai te begeven om met de voetjes in het water een kleine wandeling te maken.

We rijden de volledige Cabot Trail in het nationaal park (+- 120km) tegen de klok in, en “hangen” de toerist uit om korte stops te doen en te genieten van de omgeving, oa Black Brook. Zalig genieten van de golven die op het strand neerknallen en daarbij een rollend geluid van de keien veroorzaken.
Rijden op zich is ook genieten: tussen en over heuvels die vol staan met bomen zover je kan zien, buiten de weg erdoor en de kleine dorpjes daarrond, is er geen menselijke activiteit te bespeuren.

Zondag rustdag maar dat is vandaag even niet zo. Op tijd het bed uit en richting parking waar de Skyline trail wandeling start, DE wandeling die iedereen doet, en met reden. Stuk door een laag bos, een gated community om Moose buiten te houden (een bio experiment) en het deel waar iedereen voor komt: de houten boardwalk op de rif met een spectaculair uitzicht op de Golf van Saint. Lawrence en de beboste flanken aan de andere kant. In de verte een zwarte beer gespot (ver weg gelukkig).
Even rusten en dan nog wat ‘easy walks’ en aan de wifi gaan hangen in het Visitor Center.

Diner op restaurant deze keer. Ons 12-jarig samenzijn gaan vieren met, ja, ja, lobster etc.